بررسی فعل از نظر ساخت آوایی، دستوری و معنایی در گویش لری سیلاخوری

اصلی ترین وسیله ی ایجاد ارتباط در بین هر جامعه، زبان است. اگر زبان را به یک ساختمان مانند کنیم، واژه ها به مثابه مصالح و مواد آن هستند. در بین این مواد خام، «فعل» نقش پیِ بنا را ایفا می کند. فعل مهم ترین رکن جمله به شمار می آید. این پایان نامه به بررسی «فعل» در گویش لری سیلاخوری پرداخته است. منظور از گویش لری در این پژوهش گونه ی زبانی است که در «دشت سیلاخور» در محدوده ی دو شهر بروجرد و دورود از استان لرستان به کار می رود. در این پژوهش ابتدا کلیّات (بیان مسأله، معرّفی منطقه، هدف تحقیق، پیشینه ی پژوهشی، روش تحقیق، تعاریف و ...) مشخّص شده است. پژوهشگر ویژگی های آوایی فعل را در گویش سیلاخوری بررسی کرده که مهم ترین بحث این بخش، معرّفی واج های این گویش است که با فارسی معیار تفاوت دارند؛ بحث دیگر این بخش بررسی فرآیندهای واجی فعل ها در این گویش و تفاوت تکیه ی فعل با فارسی معیار است. وی هم چنین ویژگی های دستوری فعل را از قبیل (زمان، شناسه، گذر، نشانه ی مصدری، مصدرهای باقاعده، فعل مجهول، فعل کمکی، فعل امر، فعل های ربطی و ...) بررسی کرده است. پژوهشگر در این پایان نامه دو مبحث مهم را پی گیری کرده است: یکم بررسی ساخت های غیرفعلی که از فعل ساخته می شوند و دوم فرآیند دگرگونی برخی مصدرها در لری و فارسی. هم چنین فعل های گویش لری سیلاخوری را از نظر معنا با فارسی معیار و برخی گویش های هم سایه سنجیده است. در پایان به جمع بندی و نتیجه گیری مطالب پرداخته و پیشنهادهایی به پژوهشگران جوان داده است تا جهت پاس داشت زبان فارسی معیار یکی دیگر از جنبه های گویش لری را بررسی کنند.